Niekatoryja cpalučeńni zyčnych §13

1. U asobnych slovach adbylosia spraščeńnie hrup zyčnych: histaryčnyja spalučeńni zdn, zhn, stn, skn, stl, rdn vymaŭliajucca jak zn, sn, sl, rn, što i adliustroŭvajecca na piśmie: zdn – zn: prajazny, vyjazny (paraŭn.: pryjezd, vyjezd), pozna, spaźnicca, Poznyšaŭ; zhn – zn: braznuć (paraŭn.: brazhać); stn – sn: biaźlitasny (paraŭn.: litaść), pačesny (paraŭn.: čeść), nienavisny (paraŭn.: nianaviść), isnavać (paraŭn.: istota), skarasny (paraŭn.: skoraść), koĺkasny (paraŭn.: koĺkaść), ablasny (paraŭn.: voblaść), kapusny (paraŭn.: kapusta), posny (paraŭn.: post), husnuć (paraŭn.: husty, huścieć), abviesny (paraŭn.: abviestka, abviaścić), miesny (paraŭn.: źmiastoŭny, miesca); toje ž u zapazyčańniach: kantrasny (paraŭn.: kantrast), kamposny (paraŭn.: kampost), farposny (paraŭn.: farpost); skn – sn: blisnuć (paraŭn.: bliskać, bliskavica, bliask), pyrsnuć (paraŭn.: pyrskać), pliasnuć (paraŭn.: pliaskać), liasnuć (paraŭn.: liaskać), tresnuć (paraŭn.: treskać); alie: visknuć, naciskny; stl – sl: žalaślivy (paraŭn.: žalaść), ščaślivy (paraŭn.: ščaście), karyślivy (paraŭn.: karyść), niaŭrymślivy (paraŭn.: urymścicca), pomślivy (paraŭn.: pomsta), paslać (paraŭn.: paścialiu, paścieĺ); rdn – rn: milaserny, milasernaść (paraŭn.: sardečny).

2. Spalučeńni zyčnych sk, st, c’c’ na kancy korania slova mohuć čarhavacca z šč, što i pieradajecca na piśmie: vosk – vaščyć, husty – huščar, chryścić – chryščony. Kali karaniovaje s staić pobač z sufiksaĺnym k, jakoje moža čarhavacca z č, to spalučeńnie hukaŭ [s] i [č] (u vymaŭlieńni – [šč]) pieradajecca jak sč. Napisańnie sč zachoŭvajecca i va ŭsich vytvornych slovach: piasčynka, piasčanik, supiasčany, supiasčanik, brusčatka.

3. Spalučeńnie zyčnych dt na kancy sloŭ inšamoŭnaha pachodžańnia pieradajecca praz t: Humbaĺt, Kranštat, Brant, Rembrant, Šmit, Klot, farštat.