Pravapis zvonkich i hluchich zyčnych §11

1. Čarhavańnie zvonkich i hluchich zyčnych (akramia prystavačnaha z) na piśmie nie adliustroŭvajecca. Dlia pravierki praviĺnaści napisańnia zvonkich i hluchich zyčnych treba źmianić slova ci padabrać inšaje adnakaraniovaje slova, kab paślia zyčnaha, jaki patrabuje pravierki, byŭ halosny abo zyčnyja r, l, m, n, v: rybka – ryba, mahčy – mahu, kladka – kladak, daviedka – daviedacca, dziadźka – dziadziečka, chadźba – chadzić, kazka – kazać, važki – važyć, prośba – prasić, kaśba – kasić, nośbit – nasić, malaćba – malacić, rubčyk – rubiec, paŭźci – paŭzu, malodšy – malady; chlieb – chlieba, roh – roha, dzied – dzieda, pojezd – pojezda, roŭniadź – roŭniadzi, siadź – siadzi, nož – naža, maž – mažaš, listaž – listažu, voz – voza, maź – mazi, doždž – daždžu, rež – režu, a taksama rozah – roźhi, mozh – maźhi, liazh – liazhać, hryb – hrybny, hrybnica, bieh – biehly, biehma, zahadka – zahadny, zahadvać, nožka – nažny. Slovy liazh, liazhać majuć varyjanty liask, liaskać.

2. Pravapis ulasnabielaruskich i zapazyčanych sloŭ, u jakich napisańnie zvonkich i hluchich zyčnych nieĺha pravieryć, vyznačajecca pa sloŭniku: futbol, baśkietbol, vakzal, ajśbierh, strubcyna, ekzamien, Afhanistan.