Źmiakčaĺny miakki znak §18

1. Miakki znak pišacca paślia zyčnych z, l, n, s, c (z miakkaha t), dz (z miakkaha d): dlia abaznačeńnia na piśmie miakkaści zyčnaha na kancy slova: miadźviedź, dzień, soĺ, voś, čytać, pisać, stań, kiń, lieź, šeść, dziesiać, štoś, dzieś, kudyś, čahoś, višań, kuchań, socień, piesień; dlia abaznačeńnia na piśmie miakkaści zyčnaha pierad ćviordym zyčnym: dziadźka, baćka, kaśba, baraćba, piśmo, Viaźma, Kuźma, vośmy, proćma, dźmuchaviec; dlia abaznačeńnia na piśmie miakkaści zyčnaha pierad nastupnym miakkim zyčnym tady, kali pry źmienie formy taho ž slova (abo pry zamienie jaho druhim slovam taho ž korania) hety miakki zyčny stanovicca ćviordym, a papiaredni zyčny zachoŭvaje svaju miakkaść: baraćbie, baraćbit (baraćba), piśmieńnik (piśmo), vaśmi, vaśmiu (vośmy), ćmiany (ćma). Kali pry źmienie formy taho ž slova (abo pry zamienie jaho druhim slovam taho ž korania) miakkaść zyčnych nie zachoŭvajecca, to miakkaść zyčnaha pierad nastupnym miakkim zyčnym na piśmie miakkim znakam nie abaznačajecca: dźvie – dva, šeść – šosty, źvinieć – zvon.

2. Miakki znak pišacca dlia abaznačeńnia miakkaści zyčnych u dziejaslovach zahadnaha ladu: pierad kančatkam pieršaj asoby množnaha liku -ma: kińma, siadźma, stańma; pierad kančatkam druhoj asoby množnaha liku -cie: budźcie, kińcie, siadźcie, stańcie, namyĺcie; pierad zvarotnaj čaścicaj -sia: kińsia, źvieśsia.

3. Miakki znak pišacca dlia abaznačeńnia miakkaści zyčnych u nazoŭnikach pierad kančatkam tvornaha sklonu množnaha liku -mi: końmi, liudźmi, hrudźmi, dziećmi.

4. Miakki znak pišacca: u skladanych ličebnikach: piaćdziasiat, šeśćdziasiat, piaćsot, šeśćsot, dzieviaćsot; u čaścicy -ści, jakaja ŭvachodzić u sklad slova: štości, čahości, kudyści, dzieści, čamuści, jakiści; u slovie liedźvie.

5. Miakki znak pišacca dlia abaznačeńnia na piśmie miakkaści [l] pierad zyčnymi: paĺcy, koĺcy, videĺcy, saĺca, vaĺcy, koĺki, toĺki, huĺni, vieĺmi, Aĺf’jery, braziĺśki (Brazilija), vieniesueĺśki (Vieniesuela), uraĺśki (Ural), liepieĺśki (Liepieĺ), liĺśki (Liĺ), Manhaĺf’je.

6. Miakki znak pišacca dlia abaznačeńnia na piśmie miakkaści [n]: pierad sufiksam -k-, a taksama pierad sufiksam -čyk- (kali slova biez sufiksa -čyk- zakančvajecca miakkim znakam): piesieńka, višańka, niańka (i niańčyć); kamieńčyk (kamień), pramieńčyk (pramień), kareńčyk (korań), ahieńčyk (ahoń); pierad sufiksam -sk- u prymietnikach, utvoranych ad nazvaŭ miesiacaŭ, jakija zakančvajucca miakkim [n’], i nazoŭnika vosień: studzieńśki, červieńśki, lipieńśki, śniežańśki, vosieńśki, a taksama ŭ suadnosnych ulasnych nazvach: Červieński rajon, Lipieńskaja škola; u sufiksie -jeńk- (-eńk-, -ańk-): malieńki, daražeńki, pryhožańki.

7. Miakki znak nie pišacca: paślia šypiačych (ž, dž, č, š), r, c (nie z t miakkaha) i d, t, a taksama paślia hubnych b, v, m, p, f: doždž, noč, myš, car, kupiec, holub, p’jedestal, siam’ja, V’jetnam, vierf; paślia z, s, c, dz pierad miakkimi zyčnymi, kali pry źmienie formy taho ž slova (abo pry zamienie jaho druhim slovam taho ž korania) nieĺha pastavić hetyja z, s, c, dz pierad ćviordym zyčnym: pieśnia – pieśni – pieśniami, źvier – źvieram – źviaroŭ, śviet – śviacić – aśviatlieńnie, dźviery – dźviarej, čaćvier – čaćviarhom, čaćviorty – čaćviarcina – čaćvierykom, ćviordy – śćviardžać; śchilicca, śkinuć, jość, Dźvina, Dźmitryj; pry padaŭžeńni zyčnych: nasieńnie, raĺlia, haĺlio, kalośsie, a taksama padvajeńni: źziać; u prymietnikach z sufiksam -sk-, utvoranych ad nazoŭnikaŭ na -ń: konśki (koń), astrachanśki (Astrachań), liubanśki (Liubań), plzienśki (Plzień), čań-čunśki (Čań-Čuń), ciań-šanśki (Ciań-Šań).